Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Zomers
nog net
geen trillende
horizon maar
wel zomers
de verre mêlee
van hooikleuren
met wilde bloemen
en knisperend gras
in de verte
klept de abdijklok
zijn twaalf uurtje
wereld neemt rust
na een vroeg begin
waarvan het fris nog
in de donkergroene
schaduwen hangt
generaties
oude bomen
zien de mieren
naar buiten komen
met koningin in de
droom van 25 graden
om te gaan zwermen
naar een nieuwe stek
de schaduwplek
wordt druk bezet
door hongerig
drukke jeugd
die ook vertier zoekt
en wij op weg
om stilte liefkozend
te beminnen
nog de schrik
van een luide
knap van
een droge tak
door de laatste stap
op weg naar die
uiterst smakelijke
zak patat met
Een enkele haan
er wolkten rode
strepen door
rekeningen warmte
van de zon in lijnen
naar onpeilbaar hoog
de aarde ging
op slot voordat
zij totaal beroofd
en neergeslagen
sterven zou
compassie met al
wat leeft bleek
vergeten wilde men
in herinnering niets
meer van weten
egotripperij was er
weer als de kippen bij
om met andermans
veren te pronken
waar alleen al
een paar woorden
ieder zouden kunnen
vermoorden zonder
dat er ook maar een
enkele haan naar kraait
Breken stukjes beschaving
langzaam
maar toch
sneller dan
verwacht
breken stukjes
beschaving en
schoonheid af
waar vroeger
alles blonk en
voorzichtig
schitterde zijn
mat en dof nu
de traditionele
weerkaatsingen
van harmonie die
er was in ons hart
omdat respect
voor elkaar het
gedrag dirigeerde
met norm en waarden
uit de opvoeding
zo tegenover elkaar
met een te kleine
woordenschat
voor goed overleg
nauwelijks of geen
intermenselijke
vaardigheden
weinig kennis
en respect van
en voor de
medemens meer
het ikke-type
en de rest
kan stikken
Een geweldige spin
de gemeente
was zacht en
begrijpend
warm in aandacht
en vol hoop op
een toekomst
met bloemen
zij kende de
seizoenen van
winterse kou
en schraalheid
tekort voedsel
het bidden op
onbedekte knieën
toch bloeide
ook de lach als lente
bloemen bracht
de verlosser weer
in verrijzenis terug
met zijn overal heen
reizende discipelen
in de heilige
drie-eenheid geloof
hoop en liefde
hun woorden gaven
toekomst een boost
en naastenliefde
een geweldige spin
Wij waren meteen thuis
er waren
altijd wel
vonkjes die
oversloegen
vlammetjes
die lieflijk
dansten op het
uitnodigend
ritme van blauw
gele warmte
zij vertelden
elkaar geen
verhalen maar
deelden hun
stralend comfort
wij schoven
wat dichter
naar elkaar
communiceerden
met handen en ogen
waar woorden
tekort schoten
omdat nieuwe
opwindende energie
bezit van ons nam
en wij de heersende
norm verlegden naar
een perspectiefvolle
oplichtende veel
ruimere horizon
waar wij met liefde
ons droomhuis bouwden
gelukkig zonder drempel
want jij lag kussend in
mijn armen meteen thuis
Mediterraan licht grijs
Snel hebben
Je ogen zich
alle tinten blauw
aangemeten die
zij vonden in het
zee spel van het
prettig warme water
waar ook in het
diepste zwart de
felste emoties
contrasteerden
in subtropische
schakeringen
speelden zon
en schaduw
wisselingen op
je snel bruinende
huid waar zachte
markant ingetogen
lichte lijnen de
reikwijdte van
ogen beperkten
tot plukjes nonchalant
opdoken uit de
beginnende koralen
met het slow van
de juist passerende
golfstroom en je een
schitterend briefkaart
model zag maar de
post gaat alleen en
de zegel neem jij mee
het plaatje is
compleet met
rode mond en
witte tanden lach
jouw mediterraan
lichtgrijs geblondeerd
door de zon met
donkere tinten in
een pittig high light
subtiel samenspel
met de wind
Levend willen hemelen
ik zag super
lange slanke
vingers gretig
graaiend in de
letterbak naar
het ultieme
sluitstuk word
zij wilden
hun beeld
een magische
uitstraling
toedichten
met een
unieke vondst
als nieuw
waarmee een
wereld wordt
ontsloten die
lang alleen
droomde van
een bestaan
met een glorieus
begin in een
universum vol
zelfbedachte
genieën die alleen
maar levend
willen hemelen
Eigen taal
ieder heeft
een eigen blik
op het verschijnen
van een plotselinge
bliksemschicht
ik grillig
lijn en kleur in
een gigantische
speed elkaar
explosief ontladend
waarbij het
netvliesbeeld de
blauwdruk van
een persoonlijke
werkelijkheid geeft
we kijken om ons heen
maar dit panorama
is een deel van het geheel
een volgende blik laat
zien wat er allemaal scheelt
toch heeft onweer
een te kleine eigen
taal geschreven waarbij
beleven nog te weinig stijl
en woorden hebben geleverd
Mijn windtaaltje
in mijn windtaaltje
had ik voor
iedere situatie een
eigen verhaaltje
vol tonen lange
loopjes geslis
gesis en gelispel
naar benauwend
angstig gefluister
luister naar korte
en lange aanlopen
opzwellend tot
een magistraal
kort voor de alles
vernietigende
implosie in de
stilte na het nooit
verwachte ongeval
auditief en visueel
ben ik rijk bedeeld
met elementen die
versterken of extra
uitlichten in vorm en
kleur ook zij nemen
hun specifieke dialecten
op taalgebied als
vakjargon mee
Zijn voetstuk
en weer kortwiek
ik spastisch
mijn balans kent
geen evenwicht
tussen vallen
en opstaan
het is gaan
tot de dood
erop volgt
toch heb ik
barricades om de
vaart te vertragen
weer even tijd
om bij zinnen
te komen voordat
de realiteit
van mijn dromen
effect sorteert
en ik alsnog
probeer te
ontsnappen
uit het overschot
dat mijn stof
gedragen heeft
dat lange tijd
mijn hemel
is geweest
voordat mijn
ziel uiteindelijk
van zijn voetstuk viel
Vreemden
ik zie takken
tegen een blauwe
hemel ze wuiven
me toe met
kleine cirkels maar
ik weet niet waarheen
ben overal
geweest maar
alleen het blauw
geeft de geest en
boombladeren
zingen het lied
ik klap en lach
op de maat
van de wind en
ik voel me gelukkig
dolblij en eindelijk
weer helemaal kind
natuurlijk ben je
verdwaald hoorde
ik iemand tegen
me zeggen en er
lopen vreemden
die wonen hier niet
toch horen zij erbij
bij mij en mijn stukjes
geluk die ik af en toe
even ervaar als ik mee
mag doen en in hun
plezier ga delen
Nog niet zo groot
Weidebloempje, nog niet zo groot
een enkeling tussen de zaden
laat de regen vallen in je aard
breng het bloeien in leven
tot je groot en krachtig bestaat
en leeft en groeit en voelt
dat alle wortels onder je staan
en je verbaast dat de druppels
door je gronden blijven vloeien
zelfs als je achterover bent gewaaid
Tot op de dag dat je vertrouwen kan
dat de weide jouw bloemen draagt en
dat ‘s morgens het vroege dageraad
de zon doet wederkeren en
haar stralen je doen groeien
Tot je bloeit en lacht en straalt
En alle vlinders op jou rusten
Niet omdat je in de weide staat
Maar jouw groei naar
onthaalde warmte vertaald
Weidebloempje, nog niet zo groot
Laat je de druppels niet ontnemen
laat de regen maar vloeien door je aard
blijf maar staan waar je was geplant
Jij geeft de vrede door aan
de bijen, en vlinders en vogels
Die naar jouw bloemen doen verlangen
Het nemen is een vorm van geven;
Die regen heeft niet zoveel zin
Als jij geen stralen laat ontvangen
De stille trom
de stille trom
ik wil de dood
ontlopen want ik
ben gaan dromen
heb al vroeg contact
gemaakt met alles
om mij heen
voelde aan
de aarde en zij
warmde terug
aaide stenen
die spraken elkaar
achter mijn rug
wuifde naar
wolken en
vlaagde met de
wind had ontzag
voor zwaar onweer
het donderde zo hard
ik leefde in
mijn dromen
voelde al als kind
waar de grijze van
het noodlot school
die iedereen vindt
en toch met alles
om me heen dat
dromend leefde
wist ik dat hij me
niet zou vinden
ik was nooit alleen
het noodlot geeft
zijn ijskoude hand
vraagt of ik mee wil
gaan maar alles keek
om ik was vertrokken
met de stille trom
Uit het leven van toen
wij zijn aan
het graven
zoeken naar
nieuwe bodems
die ons leven
en bestaan
kunnen dragen
de fundamenten
voldoen niet meer
zijn sleet geworden
erop leven
wringt steeds
meer en doet
behoorlijk zeer
wij zijn ze
ontgroeid omdat
wij te lang zijn
blijven bloeien
zijn blind en
te gemakzuchtig
om ze te snoeien
wij zijn lang
gebonden geweest
aan allerhande
structuren die het
gemak van de mens
hebben gediend terwijl
alle innovatie verdween
oude normen en
waarden uitgebuit
en ego's dronken
hun eigen decadentie
ongebreideld zijn
wij verschrikkelijk
op ons bek gegaan
onherstelbaar is wat
wij de aarde hebben
aangedaan de laatste
mensen in reservaten
proberen nu om resten
uit het leven van toen
te conserveren
Gestolen muziek
ik klokte klassiek
drumde sereen
alle seconden
uit de minuut
voordat het
uurwerk sloeg
een extra
systole in
voorwaardelijk
falen en ook
dit keer zal
ik het gaan halen
met alle kleuren
aan de regenboog
alleen de pot
goud stond een
horizon te ver
breeduit te blinken
is voor de rijken
alleen zij kunnen
zo ver reiken omdat
hun inhaalzucht
altijd zal gaan over
anonieme lijken
nog zijn mijn
gedachten niet
op hol geslagen in
deze samengeraapte
weetjes en vragen
wees creatief
en verbind
anders bent u een
dief van de ultieme
schoonheid die ik
ten zeerste lief in
alle gestolen muziek
Wonderlijke stiltetijd
nog zijn ze er
met tussenstops
van jaren de
donker groene
gehuchten tegen
de hellingen
aangeplakt
helaas minder
glooiend en klein
de horizon in een
eerder verdwijn
door hoge flats
direct aan de
rand van zee
waardoor de
terrassen tot op
het strand lopen
en inpandig
logistiek goed
beheersbaar zijn
en het klimaat
beter te regelen
de deuren
staan open
om het donker
koele hart van
het huis te luchten
in siësta tijd waar
stilte heerst en
rust lokt om elkaar
zonder woorden te
verstaan in een tijd
die stil lijkt te staan
daar geland
op beide voeten
in stabiele stand
moet voldoende
zijn om in deze
wonderlijke
stiltetijd op het
heetst van de dag
waardoor stress van
een jaar eindelijk in
ontspanning gaat
Zijn beeld en gelijkenis
hij schiep
de aarde en
bevolkte die met
een evaluerend
en evolutionair
levende mens
naar zijn beeld
en gelijkenis
techniek en
creatief sloeg
snel de vleugels
uit in maagdelijk
ontdekken robots
waren er al vlot in
alle werk dat verlichting
zou kunnen geven
niet vergelijkend
met de mens
maar innoverend
verbazingwekkend
in gevoel muziek en
culturele prestaties
app 's deden bij
vocaal in instrumentaal
wonderlijke zaken
waarbij de rechten
hangijzer zijn geworden
lichaamstaal kreeg een
face up met mimiek
en de diverse talen
werden ook al snel
in dialect gesproken
logica volkse accenten
werd een snelle bijstelling
het menselijk erfgoed
in expressie en ouderlijk
erfgoed werden in censoren
uitgezet en voor de seks werden
10 coaches en 5 protocollen
ingezet en nog was het pet
In eigen woning
ik heb je
gewassen
met warmte
van zonlicht
op een vroege
sprankelende
lenteochtend
en daarna jou
gedroogd met
het subtiel
geparfumeerde
bloemenkleed
dat zich opent
voor jou alleen
samen hebben
we een zomerdag
geplukt in een
wereld vol mystiek
met magisch
betoverende
vogelgeluiden tussen
het gave gezoem
van talloze insecten
die met bestuiven
en honing de aarde
weer tot koning
zouden willen laten
kronen in eigen woning
Je lach vandaag
je lach
deed mij
altijd kleuren
haalde warmte
uit mijn hart
dat fermer klopte
omdat het ineens
weer een stuk meer
om handen had
waar ik altijd
alles eerst
overwoog dook
ik nu ongezien
ad rem tussen
woorden in zinnen
om zo met een
weer nieuwe
fris gekleurde draad
aan een ander
hoofdstuk te beginnen
door met alle eindjes
van ieder spinnend
in gemengd
kleuren gebruik
te gaan breien en
zo onze trui naar
buiten te brengen
De tweesprong
je voeten
herkenden
in het rul
warme zand
de intense
bindingen
die jij hebt
met dit groen
mediterrane land
in de tweesprong
tussen warm en
koud gaf jij aan
de twinkelende
sterrenhemel
de belofte van
overgave aan
degene van
wie je houdt
in het intens
beleven van die
universele
schoonheid
heb jij je
eigenwaarde
ervaren als
structureel met
geluk als meer
dan toegevoegde
waarde in een
wereld die jij als
de jouwe beschouw
waar het leven
en bestaan weer
het pad van geluk
zal nemen door
elkaar liefde te geven